شبکۀ هم نویسندگی مقالات منتشرشده در فصلنامه روانشناسی افراد استثنایی دانشگاه علامه طباطبائی و فصلنامه کودکان استثنایی پژوهشکده استثنایی

هدف: پژوهش حاضر باهدف تحلیل شبکه هم نویسندگی به بررسی روابط و تعاملات نویسندگان 113 مقاله منتشرشده در دو فصلنامه روانشناسی افراد استثنایی و کودکان استثنایی طی مهروموم های 1390-1391 پرداخته است. روش: پژوهش حاضر از نوع علم‏سنجی است و با رویکرد تحلیل شبکه هم نویسندگی نویسندگان در دو عنوان فصلنامه روانشناسی افراد استثنائی دانشگاه علامه طباطبائی و فصلنامه کودکان استثنائی انجام شده است. جامعۀ پژوهش حاضر شامل کلیه نویسندگانی است که در هر دو فصلنامه موردبررسی طی مهروموم های 1390-1391 حداقل با یک نویسنده همکاری علمی داشته‏اند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار یو سی نت و بسته مکمل آن یعنی نت دراو و برای تهیه ماتریس‏های هم نویسندگی نیز از نرم افزار صفحه گستر اکسل استفاده شده است. همچنین برای بررسی عملکرد هر یک از نویسندگان دارای تألیف در شبکه، از شاخص های تحلیل شبکه مانند سنجه درجه، سنجه بینابینی و سنجه نزدیکی استفاده گردیده است. یافته‏ها: مطالعه نویسندگان دارای حداقل یک مقاله در فصلنامه روانشناسی افراد استثنایی نشان داد که شریفی درآمدی، افروز، کاکوجویباری و مرادی در خوشۀ اصلی (هم نویسندگی) و گلشنی منزه در خوشۀ دوازده تایی و سیف نراقی در خوشۀ نه تایی مهم ترین جایگاه را در شبکه هم نویسندگی پژوهشگران داشته‏اند. در فصلنامه کودکان استثنایی نیز می‏توان به علیزاده، غباری بناب، کریمی و سعادت در خوشۀ اصلی و علیپور و مهرابی زاده هنرمند در خوشه های ده‏تایی اشاره نمود. نتیجه‏گیری: نتایج پژوهش نشان داد که ارتباط‏های نسبتاً کمی بین گره‏های موجود در شبکه‏های هم نویسندگی دو فصلنامه وجود دارد و ارتباط منسجمی نیز بین خوشه‏های بزرگ در هر دو فصلنامه وجود نداشته و تراکم شبکه در فصلنامه روانشناسی افراد استثنایی معادل 04/0 و در فصلنامه کودکان استثنایی نیز 06/0 است که در هر دو فصلنامه پایین است و نشان از انسجام اندک شبکه های این دو فصلنامه دارد.